maandag 9 december 2013

Double trouble??!

In 2008 werd ik mama van een tweeling. Wat n kado!
T is en blijft bijzonder te bedenken dat er twee ukken in mijn buik groeiden, die met de geboorte na 38 weken maar liefst dik zeven pond wogen en dat dan keer twee!
De kraamvisite riep toen al...double joy, maar ook double trouble! Uhu...dacht ik toen...die van mij worden vast brave kindjes, dus zeg maar wat je denkt, klopt toch niks van.

Inmiddels weet ik beter! Vanaf dat ze drie zijn is onze kleine pop een kop groter dan haar broertje. Daardoor verwachten mensen meer van haar. Nu is zij motorisch minder goed (maar nog steeds prima) ontwikkeld en dus minder snel met alles.
Zo kon hij al fietsen zonder zijwielen en zij niet, hij op n mini fietsje voor haar uit, zij op n grotere met zijwielen er achteraan. Er loopt een vrouw langs die tegen haar zegt: nounou dametje, je kleine broertje kan al fietsen, dan wordt het voor jou ook wel eens tijd niet?!
Je zou zo iemand toch een dreun geven of niet dan!!

Inmiddels zijn ze vijf en zitten ze niet meer bij elkaar in de klas. Hij red zich prima, zij vind het nog steeds lastig.
De trouble zijn, zo kwam ik laatst achter, niet zozeer de karakters van de kinderen en hoe veel werk je met ze hebt omdat ze niet luisteren.
De trouble onstaan steeds meer in simpele dingen, of misschien ook gewoon wel in mijn hoofd?!
Zo had ze laatst op school pepernoten gemaakt van klei en kwam dat blij vertellen, tot dat de ander thuis kwam met echte gebakken pepernoten. Je had haar gezichtje moeten zien...
Pas mocht de kleine man naar het derde bandje met zwemles en zij nog niet..
dan ben ik n stuk minder entousiast omdat ik haar niet wil 'kwetsen' terwijl ik echt heel trots op hem ben.  Vervolgens mag zij een week later ook en ben ik voor haar heel blij...kleine man zwaar beledigd (en terecht).

Ik betrap kleine pop er vaak op dat ze dingen niet wil proberen omdat ze het toch niet kan. Lastig als je steeds ziet dat je broertje alles sneller kanen vaak ook beter kan. Van de week n gesprekje gehad met juf en we constateren beide hetzelfde, als het zo door gaat zal ze op latere leeftijd faalangstig worden.
Moeilijk om te zien dat ze soms zo verdrietig kan zijn...en dat terwijl haar tweede naam ( JOY) ook juist weer zo goed bij haar past omdat ze zo veel plezier heeft als ze lekker in haar vel zit! Ik ben benieuwd hoe het uit gaat pakken als de juf en ik n plan hebben voor de aanpak op school en thuis om haar wat meer zelfvertrouwen te geven. Het is zon prachtig lief sociaal gezellig meisje!
T is ook niet niets, als je 5 bent, om in een jaar tijd te verhuizen, twee keer van school te wisselen, niet meer bij elkaar in de klas te zitten en ook niet meer bij elkaar op de kamer te slapen! Maar wij slaan ons er dapper doorheen!

Double trouble? Tja die kwamen uit n andere hoek dan dat ik dacht.....maar zij zijn en blijven PARELS!!



9 opmerkingen:

  1. Wat een herkenbaar verhaal. Ik heb dan geen tweeling maar een zoon van 7 en een zoon van 1,5. Hij is ook flink groter dan zijn klasgenootjes en dan zijn automatisch de verwachtingen hoger. Ook bij voetbal. Lastig om mee om te gaan. Mijn oudste zit ook niet lekker in z'n vel. Ook hij heeft veel veranderingen moeten doormaken. Fijn dat het contact met de juf goed is. Daar hebben wij ook veel aan. Succes met alles. Groetjes Jessica

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Raar is dat eigenlijk, dat dat zo automatisch gaat, die hogere verwachtingen als ze groter zijn!

      Verwijderen
    2. Ja hè. En eigenlijk heel oneerlijk. Hij wordt altijd hoger ingedeeld omdat ze denken dat hij 9 is. Zielig ook want ze zijn sociaal emotioneel vaak ook nog niet zover.

      Verwijderen
  2. Inderdaad: het zijn parels, allebei! gr. Hennie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn dat je plezier van de vertaling van het knuffeldoekje gehad hebt! :-)
    Lastig he, om het zo te zien gebeuren met je tweeling. Goed dat je er aandacht voor hebt! Wij hebben een groot gezin (zes kinderen) waarvan één depressie van 3 jaar lang doorgemaakt heeft. (Gelukkig gaat het sinds een half jaar de goede kant op.) Je wilt zo graag dat je kind gelukkig is. Hoe jonger je erbij bent, hoe beter het is om problemen op latere leeftijd te voorkomen. Onze zoon was (en is) heel introvert, waardoor wij nu pas dingen horen die we nooit geweten hebben. Groetjes, Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi marijke dat klinkt wel heftig zeg..drie jaar! Fijn dat t nu de goede kant op gaat! Ik hou mijn meiske goed in de gaten ;) t ene kind is er vatbaarder voor dan het ander denk ik. Wel gezellig zn groot gezin!

      Verwijderen
    2. Hoi marijke dat klinkt wel heftig zeg..drie jaar! Fijn dat t nu de goede kant op gaat! Ik hou mijn meiske goed in de gaten ;) t ene kind is er vatbaarder voor dan het ander denk ik. Wel gezellig zn groot gezin!

      Verwijderen
  4. Ik vind het heel ontroerend eigenlijk, zoals je schrijft over je twee kinderen. Je houdt duidelijk heel veel van hen. Concentreer je op de sterke kant van kleine pop en haal die omhoog in gesprekjes.

    Hier is het een beetje vergelijkbaar in puberleeftijd maar dan andersom. Jongen loopt drie jaar achter op kalenderleeftijd en zus is hem ver vooruit. Goed dat je zo dichtbij je kinderen staat. Heel veel geluk en liefde toegewenst. En ga samen de zegeningen tellen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi grace bedabkt voor je lieve reactie! Lijkt me okk lastig voor jouw jongen! Waarschijnlijk zullen ze eerst verder van elkaar komen en elkaar dan wel weer vinden op latere leeftijd! Vind het wel schattig dat ze elkaar nog steeds n knuffek geven tijdens de lunchpauze als ze buiten spelen.....hopelijk blijft dat zo;)

      Verwijderen